Een nieuw maar noodzakelijk fenomeen: de Wensbus

 

augustus 2017
De Wensbus is een initiatief van de Provincie dat mensen in staat moet stellen zich van A naar B te verplaatsen in woonkernen waar geen openbaar vervoer is. In 2014 startte de Provincie met het project onder de bezielende leiding van gedeputeerde Patrick van der Broeck. Tot twee keer toe poogde De Boekend zich kandidaat te stellen voor deelname aan het project via de directeur van Rendiz, Peter Broekmans, maar twee keer werd dat verzoek ook afgewezen. Maar zoals zo vaak bleek drie maal scheepsrecht en anno 2017 is er via De Bekkerie in De Boekend een volwassen, goed functionerende organisatie uit ontstaan die zeer wel in staat blijkt invulling te geven aan het beoogde doel. Vanzelfsprekend ging en gaat zulks niet zonder slag of stoot. Een gesprek met Jan Jaspers, coördinator en een van de planners van de Wensbus in De Boekend.

Is er behoefte aan een Wensbus. Natuurlijk. Het blijkt alleszins uit cijfers die ik door Jaspers voor ogen krijg getoverd. In juli van dit jaar mocht vrijwilliger Wil Raeijmackers de 20.000ste klant van de Wensbus vervoeren. Het was mevrouw Maasen die zich die middag naar de Maasenhof in de Boekend liet brengen om daar met familie, kinderen en kleinkinderen haar 85ste verjaardag te vieren. Iedereen kan en mag gebruikmaken van de diensten van de Wensbus op slechts een voorwaarde: de passagier moet zelfstandig kunnen in- en uitstappen. Ook ik maak tegenwoordig veelvuldig gebruik van de unieke service maar dan om totaal andere redenen maar even legitiem want uiteindelijk draait het sec om persoonlijk vervoer van of naar Blerick, Hout-Blerick dan wel Boekend. En voor de centen hoef ik het niet te laten. Voor een ritje naar het ziekenhuis ben ik welgeteld een euro vijftig kwijt, welhaast Middeleeuwse prijzen en dan te bedenken dat gemotoriseerd verkeer destijds nog niet eens bestond. Maar voldoende gepiekerd over prijzen van ritjes. Er wordt op het raam geklopt. Dat zal hem wezen. De chauffeur van de Wensbus die me naar het ziekenhuis zal brengen. Niet dat ik dolblij ben dat hij is gearriveerd want uiteindelijk is er geen mens die staat te springen om in het ziekenhuis te komen en ik vorm daarop bepaald geen uitzondering. Het is in mijn geval een noodzakelijk kwaad maar gelukkig zijn er ook klanten die om totaal andere redenen op de Wensbus zitten te wachten. Om een potje te kienen in De Meeuwbeemd bij voorbeeld. Laatst tuften we ernaar toe. Een rondje sightseeing Venlo, zo typeerde de chauffeur de rit en ik kon het alleen maar roerend met hem eens zijn. De dames die we op moesten halen hadden niks gewonnen maar ze waren er niet minder vrolijk onder.

Zoals gememoreerd, ook ik maak veelvuldig gebruik van het fenomeen en hoe je het ook wendt of keert, je krijgt altijd met een chauffeur te maken en dat is bepaald geen straf. Bij die lui vind je altijd een luisterend oor maar ze hebben zelf ook het hart op de tong en zijn bereid ook hun verhaal te vertellen. Waarom ze als vrijwilliger de bus besturen bijvoorbeeld, hun motivatie. Of wat ze in hun dagelijkse leven zoal doen. De een is gepensioneerd, een ander heeft even geen vaste baan of is toe aan iets anders. Allen hebben echter een gemeenschappelijke deler: ze willen iets betekenen voor de medemens. Jaspers kan momenteel een beroep doen op 22 vrijwilligers maar zou graag zien dat die groep door zou groeien naar dertig omdat de werkzaamheden steeds verder reiken. Jaspers: “En die zijn ook nodig om de planning rond te krijgen en voldoende rust voor onze chauffeurs in te bouwen. Daarom zijn we ook steeds op zoek naar nieuwe chauffeurs die een of meerdere dagdelen of in het weekend iets voor ons en de passagiers kunnen betekenen. We beschikken op dit moment over twee busjes en een personenwagen en dat is af en toe al krap omdat de bekendheid van de Wensbus toeneemt waardoor we ook steeds meer een beroep op onze vrijwilligers moeten doen. Het zijn trouwens niet alleen chauffeurs waar we naar op zoek zijn. Ook planners die gedurende een gehele dag de planning voor hun rekening willen nemen, zijn van harte welkom.”

Degene die vrijwilligerswerk bij de Wensbus wil verrichten hoeft verder niet aan hoge eisen te voldoen hoewel het bezit van een rijbewijs alleen niet volstaat. Jaspers: “Hij of zij moet natuurlijk wel een rijvaardigheidstest afleggen zodat passagiers zich veilig en vertrouwd voelen. Verder komt er een keuringsarts van Arriva aan te pas en mag er geen aantekening op het rijbewijs staan dat iemand geen personen mag vervoeren.” Wie gedacht had dat de Wensbus een geduchte concurrent van het reguliere taxiwezen is, heeft het mis. Jaspers: “We bijten elkaar absoluut niet. We kunnen met elkaar leven, heel goed zelfs. De taxiwereld weet dat dat ook zo is. Je moet je realiseren dat ouderen, mensen die ziek zijn en naar het ziekenhuis of dokter moeten of gewoonweg een familiefeestje of ander evenement willen bezoeken sowieso al zelden gebruik van een reguliere taxi maken. Zij doen veelal een beroep op familie, vrienden of bekenden. Daarom willen we graag dat men ons leert kennen, dat men gebruik maakt van onze diensten opdat met name ouderen niet achter de geraniums blijven zitten. Die groep is nog veel te groot.” In tegenstelling tot veel gelijksoortige initiatieven, rijdt de Wensbus ook tijdens de weekenden hetgeen natuurlijk tot gevolg heeft dat er ook dan chauffeurs beschikbaar moeten zijn. Toch voorziet de Wensbus ook in dat opzicht aan die behoefte. “Onze vrijwilligers hebben aangegeven dat ze daar de tijd en ruimte voor hadden. Aanvankelijk reden we ook op eerste Paas-, kerst- pinksterdag maar daar zijn we nu van afgestapt. Maar dat zijn ook de enige drie dagen dat we niet rijden.”

Afijn, mijn ‘werkdag’ bij VieCuri zit er weer op en ik scharrel maar weer eens naar de uitgang om er de komst van de Wensbus af te wachten want uiteraard word ik ook weer opgehaald. Lang hoef ik niet te wachten want enkele minuten later staat het ding voor mijn neus. Vrolijk zwaaiend geeft de chauffeur blijk van zijn aanwezigheid. Niet nodig want ik herken de bus en zijn chauffeur onmiddellijk. De rit is te kort om grote verhalen op te hangen maar gezellig was het weer wel.

Meer weten over de Wensbus? Neem dan contact op met Jan Jaspers via jmj.jaspers@ziggo.nl.