Interviews die ik met spelers, trainers en andere mensen die met VVV van doen hebben (gehad) gemaakt heb, zijn hier te lezen. De interviews zijn van 1995 tot pakweg 2010 gemaakt en zijn verschenen in het Zondagsnieuws, VVV-Magazine, De Sloef en wijlen weekblad De Brug. Het gaat voornamelijk om voorbeschouwingen van wedstrijdjes die VVV destijds in de eerste divisie speelde.
Ik (stront voorop, zoals mijn wijlen opa zou zeggen) heb in in mijn leven heel wat verhalen geschreven. Hier treft u een selectie aan van verhalen waar ik een hoop plezier aan heb beleefd. Het betreft reportages die ik een kleine twintig jaar geleden voor het Zondagsnieuws heb gemaakt. Mijn vaste begeleider was altijd de onvolprezen fotograaf Brendan van den Beuken. Altijd lachen, altijd zeer aparte ervaringen! Alle foto’s die u hier aantreft, zijn gemaakt door Brendan.
RAYMOND KNOPS, STAATSSECRETARIS VAN BINNENLANDSE ZAKENSinds oktober 2017 is Raymond Knops (CDA) staatssecretaris van Binnenlandse Zaken. In 2003 en 2006 maakte ik twee interviewtjes met deze sympathieke, uit Meterik afkomstige man…
Lees verder…
THEO HIDDEMA: NIETS LEUKERS DAN EEN RECHTER BIJ DE NEUS NEMENU kent ze wel, die talkshows die elk uur van de dag weer ‘s lands kijkbuis terroriseren. Eindeloos gemeier, oeverloos gezwam en ongefundeerd gemekker over zaken die er niet echt toe doen. Shows derhalve die verder niets te melden hebben. Toen ik dan ook onlangs kennis nam van het feit dat er ook in Venlo een talkshow ten gehore zou worden gebracht onder de naam “even doorpraten”, werd mijn welgemeende belangstelling toch gewekt. Met name omdat het programma ‘helemaal in het teken staat van Venlo en vooral het imago van de stad’, zoals een aankondiging in een weekblad luidde.
lees verder…
WE MAKEN DE PLEITERIKTeuge is een microscopisch klein gehucht in de buurt van Apeldoorn, een enorm dorp in de buurt van Deventer. In de onmiddellijke nabijheid van het dorp is het vliegveld gesitueerd waar ATAS Luchtvaartbedrijf B.V. haar domicilie heeft. Ik krijg vandaag mijn eerste proefles en wanneer ik er zorg voor draag dat het vliegtuig zich niet met de neus in een stuk Veluwse heide boort, sleep ik een proefles-certificaat in de wacht….
lees verder…
TRUTSCHUTTER MET JARRETELAANDRIJVINGWanneer ik de parkeerplaats opscheur constateer ik tot mijn ontsteltenis dat het ding nog in de steigers staat. Arie en Tedje, die hun namen om ethische, morele maar bovenal om fiscale redenen liever niet vermeld zien, zijn druk aan het sleutelen. De een Fiat 500 liefhebber pur sang, de ander verafschuwt het karretje maar ‘hij verdient er wat pegels aan’. Men had me beloofd dat ik vandaag een rondrit in het door sommigen verguisde en door anderen intens geliefde ‘bultje’ zou mogen maken. Maar dat behoort wat mij betreft tot de onmogelijkheden want het ding staat opgekrikt en Tedje ligt onder de wagen druk te sleutelen terwijl Arie immens blauwe stofwolken produceert met zijn schuurmachine…..
lees verder…
EEN WEERGALOZE SENSATIEHet afgelopen weekeinde hield de parasailclub Falcon Air de Nederlandse Kampioenschappen op haar terrein in Horst-America. Natuurlijk had ik die gasten wel eens aan hun vlieger zien hangen maar dat was altijd boven water, opgetrokken door een motorbootje. Handig wanneer je chute scheurt, je plonst domweg in het water. Boven land ligt dat wat mij betreft iets anders. Wanneer je chute onverhoopt mocht scheuren en je bereikt de bodem aanzienlijk eerder dan gepland, beland je natuurlijk met een rot smak op de grond, met alle noodlottige gevolgen van dien…..
lees verder…
‘DE BALLEN VLOGEN ME OM DE OREN’Hockey. U kent de sport ongetwijfeld. Je over een soppig kunstgrasveld wezenloos rennen met een stuk hout. Je loopt zo krom als een angel en met een beetje geluk heb je op je 25ste een gezellige hernia opgelopen. Vroeger dacht ik dat hockey een van de sporten was die je beoefende wanneer je te houterig was om te kunnen voetballen. Op die mening ben ik echter teruggekomen nadat ik vrij spoedig bemerkte dat ik ongeveer evenveel voetbalkwaliteiten bezat als Erica Terpstra met een longontsteking, een zwaar beschadigde meniscus en wat jicht, reuma en spit…..
lees verder…
‘DAT HEEFT EEN HOND ME NOG NOOIT GEFLIKT’Rimpels werk je weg met een sterk hydraterende crème met pro retinol A. Roestbruine tanden? Geen probleem, een tandgel met fluoride en calcium doet wonderen. Last van roos, dorre, droge of grijze haren? Ook geen punt. Neem gewoon een shampoo met een berg betaïne en proteïne, was de ene helft met de proteïne en de andere helft met de betaïne en u bent van al uw problemen verlost. Maandelijkse ongemakjes van vrouwelijke aard? Hosanna! Ultra-zus en absorberende-zo noodverbandjes, ook te gebruiken bij incontinentie waaraan, wanneer ik de STER moet geloven, half Nederland lijdt, liggen voor te verwaarlozen bedragen in de rekken van alle supermarkten. Te dik? U heeft wel een probleem. Dieet margarines met een laag cholesterolgehalte en een smak onverzadigde amino-, vet-, en melkzuren baten doorgaans weinig. Helaas, armen en benen moeten uit mouwen en pijpen gestoken worden. Hijgen en zweten liggen aan een wespentaille ten grondslag. Slechts callenatics, aerobics, aquarobics of een andere nieuwerwetse volksziekte staan garant voor slankheid. En minder eten natuurlijk. Wat echter te doen wanneer al deze mogelijkheden niet tot je beschikking staan domweg vanwege het gegeven dat je een hond bent. …..
lees verder…
GENIETEN VAN VVV – DORDRECHTDordrecht 90, wat een haveloos stelletje stumperds. In het verleden heette de club al FC Dordrecht, DFC of DS 79. Het enige wat men in Dordrecht kennelijk zeker weet is dat de thuiswedstrijden in Dordrecht afgewerkt dienen te worden. De naam van de club doet er verder niet toe, geen traditie, geen achtergrond, geen ruggengraat derhalve. Armzalig hoor, en dat moet vandaag de plaatselijke trots VVV uit ‘t stedje van lol en plezeer verontrusten. Nota bene een club, rijk aan tradities, een club die al sinds 1903 gewoon VVV heet. Welk een hoogmoed, welk een deerniswekkende Dordtse optimist die veronderstelt dat de helden van de stad van Van Graafeiland uiteindelijk aan het kortste eind zullen trekken…..
lees verder…
‘EEN LIFESTYLE IS MET EEN HARLEY NIET TE KOOP’“Benzinekraan open draaien en choke dicht zetten, twee keer op het pedaal links van je trappen en choke half open zetten. Met je linker hand de ontsteking vervroegen, het gas met je rechter¬hand half open draaien en contact aanzetten. Nu trap je nog eenmaal op het pedaal en zet de choke helemaal open en je draait de vervroeger terug, rijden maar.” ….
lees verder…
EEN ROOS VOOR ONZE VERSLAGGEVERIn het verleden was er geen haar op mijn hoofd, en ik kan U verzekeren dat dat er veel zijn, die er aan dacht om een tatoeage aan te laten brengen. Tegenwoordig zie je echter steeds meer mensen die deze merkwaardige stap toch zetten. Iets dat velen willen, wil ik ook. Ik ben wat je noemt een echte meeloper. Bovendien wordt de tatoeage gratis aangebracht en dan kruip ik desnoods op een elektrische stoel, zolang ik de stroom maar niet hoef te betalen.
lees verder…
Tot slot nog een reportage waar geen foto voor beschikbaar is:
Een bunker is een zandbak, een hole een gat in de grond
Al een keer of vijf heb ik over het miezerige rot balletje heen gemaaid en het ding ligt nog steeds op dezelfde plaats, onaangeroerd. Wanhopig tracht ik met een stuk oud ijzer een pingpongbal weg te meppen op een oefenbaan van Golfvereniging De Maasduinen.
Felix van den Heuvel, in het dagelijkse leven een golfprofessional, vertelt me dat ik het niet helemaal goed doe en natuurlijk geloof ik hem op zijn woord. “Je houding deugt niet, zet je voeten eens recht en neem een ontspannen houding aan, net als een aap die op twee poten staat.” Kijk eens aan, daar kan ik me wat bij voorstellen. Gelijk een chimpansee die zojuist bevrijd is van een stevige hoeveelheid vlooien, zwiep ik de club, want zo heet de ijzeren stang in het golfjargon, naar achteren en vervolgens weer naar voren. En jawel hoor, het balletje vliegt met een duizelingwekkende snelheid weg en belandt een meter of tien verder op het groene tapijt. Maar goed dat het vertrekpunt van het kleinood zich niet op gras bevindt, ongetwijfeld had ik enkele kilo’s potgrond en honderden volslagen onschuldige grassprieten naar andere onzekere oorden verzonden. Onderwijl zie ik enkele mijner kompanen wier namen er niet toe doen, laat ik ze gemakshalve maar Henk en Brendan noemen, naar hartelust en met het grootste gemak de balletjes richting Eindhoven slaan. Nijdig doe ik nog een ultieme poging en tot mijn stomme verbazing slaag ik erin om het kreng een honderdtal meters weg te slaan zonder noemenswaardige schade aan terrein, de club of omstanders toe te brengen. Apetrots staar ik het wegsuizende projectiel na, mij zetten ze niet meer voor aap, zijn ze nu helemaal in de aap gelogeerd!
Certificaat
Golfen is een stuk moeilijker dan ik tevoren had durven vermoeden, het is geen kwestie van er op los rammen om aan het gaatje te geraken, het spelletje vergt meer. “Golf is een zaak van coördinatie, flexibiliteit, balans en kracht, die tezamen de techniek vormen”, orakelt Felix die zijn stelling kracht bij zet door het vermaledijde balletje achteloos enkele honderden meters weg te slaan. Gedesillusioneerd krijg ik de bijna onweerstaanbare neiging om de handschoen in de ring te werpen, helaas is er geen ring te bekennen en ook de handschoen blijkt niet voorradig. Ik heb inmiddels al een hele emmer ballen weggeslagen en mijn talentloze verrichtingen worden gadegeslagen door Anita en Peter Thielen, zij die de golfsport in Venlo en omstreken trachten te promoten door 6.500 gulden te verlangen van elke golfer. Daarnaast moet, wanneer de baan eenmaal rijkelijk van gras voorzien is, jaarlijks een contributie van 1300 gulden afgedragen worden. “Je krijgt er wel wat voor terug”, beweert Peter, “immers je ontvangt een certificaat dat overdraagbaar is en je bent derhalve mede-eigenaar van een 6,5 miljoen kostend project. Het 55 hectare, uit 18 holes bestaande, ecologisch meer dan verantwoorde complex dat in de naaste toekomst verrijkt wordt met een clublokaal dat enigszins doet denken aan een comfortabel landhuis, oogt inderdaad fantastisch. Mei volgend jaar is het gras voldoende geworteld om de rasse schreden der dames en heren golfers te weerstaan. De baan wordt dan officieel geopend.
Slipje
Langzaam maar zeker word ik een beetje wegwijs gemaakt in de wereld van de golfsport, ik raak bekend met begrippen en kreten die zo typisch zijn voor deze tak van sport. Zo is een bunker een zandbak, een hole blijkt een gat in de grond te zijn, een pitchmark wordt behandeld met een pitchfork en een greenkeeper is iemand die de green er als een biljartlaken doet uitzien. Hoor je iemand ‘Fore!’ roepen, zoek dan onmiddellijk de dichtstbijzijnde schuilkelder op, je loopt het risico een bal tegen je hersenpan te krijgen. Een helm doet in dat geval ook wonderen. In het clubblad van de vereniging lees ik dat bij de heren een lange broek of bermuda tot net boven de knie of langer toegestaan is en dat de dames een rok die tot de knie reikt moeten dragen. Een lange broek, een bermuda of broekrok mag ook. Verder is een blouse of poloshirt met mouw verplicht. “Geen decolleté”, voegt het clubblad er aan toe. Klaarblijkelijk is het dus niet toegestaan dat de dames in een luchtig slipje en een doorzichtige beha hun favoriete sport beoefenen. Hoe het ook zij, het was een leerzame middag die me heeft doen inzien dat golf mijn sport niet is. Toch spoken een aantal lettergrepen van Peter Thielen mij nog steeds door het hoofd: “Een golfbaan is 15 centimeter lang, het zit allemaal tussen je oren.” Misschien heeft de man wel gelijk en oordeel ik te snel, even op mijn balkon nazien of er voor 6.500 gulden aan lege flessen staan die ik morgen onverwijld terug zal brengen naar de eerste de beste supermarkt. (loupatty.nl)