WE MAKEN DE PLEITERIK

Teuge is een microscopisch klein gehucht in de buurt van Apeldoorn, een enorm dorp in de buurt van Deventer. In de onmiddellijke nabijheid van het dorp is het vliegveld gesitueerd waar ATAS Luchtvaartbedrijf B.V. haar domicilie heeft. Ik krijg vandaag mijn eerste proefles en wanneer ik er zorg voor draag dat het vliegtuig zich niet met de neus in een stuk Veluwse heide boort, sleep ik een proefles-certificaat in de wacht.

Fotograaf Brendan en ik worden ontvangen door manager Henk van Dorland die gekleed gaat zoals het een goed manager betaamt: korte broek, luchtig overhemd en een stel slippers. Het is bloedheet vandaag en de reis vanuit het zuiden naar Teuge in een gemotoriseerde sauna op vier wielen heeft ons menig zweetdruppel doen laten. “ATAS beschikt over een zestal Cessna sportvliegtuigen, een dubbeldekker en een Alouette 2 helicopter”, vertelt Henk, “we organiseren rondvluchten en we laten mensen kennismaken met de sensatie van het zelf besturen van een vliegtuig middels een proefles.

10.10 uur: We staan in de hangar en ik zie hoe een frêle jongedame heftig staat te sjorren aan een vliegtuig teneinde het gevaarte de hangar uit te krijgen. Nadat het hachelijke, feministische karwei geklaard is stelt ze zich aan ons voor als Edith Mesland. Tot mijn stomme verbazing blijkt zij de piloot die ons vandaag introduceert in de wereld van de luchtvaart, de emancipatie heeft in deze branche klaarblijkelijk mokerhard toegeslagen. Een hangar is kennelijk niet alleen een garage voor vliegtuigen maar kan, wanneer ik Henk moet geloven, ook dienst doen als feestzaal. “Absoluut”, bevestigt Henk, “deze ruimte leent zich zeer wel voor feesten, jubilea en andere gelegenheden waarbij mensen die iets te vieren hebben eens iets anders willen. Wij beschikken namelijk over de mogelijkheid om wensen van de consument te combineren met een rondvlucht. Daartoe zijn de mogelijkheden legio, van koude of warme buffetten tot Breugheliaanse schranspartijen, niets is ons wat dat betreft te dol. De hangar wordt van een entourage voorzien die past bij de wensen en eisen van de klant. Stro op de vloer, prima. Varkens die knorrend een bijdrage leveren aan het beoogde doel, waarom niet. Klanten met een Cessna ophalen, graag zelfs. Kortom, wij bieden iedereen, of het nu om privé- of bedrijfsfeesten gaat, een uniek pakket aan mogelijkheden.

10.15 uur: Edith legt mij haarfijn uit hoe het toestel vliegt, waarom het niet neerstort en dat een motor van 160 PK ons door het luchtruim sleurt. Bovendien schijnt het ding voorzien te zijn van vleugels, wielen, en een cockpit. Wat maakt het verder uit, het vliegt! Ik kijk in haar prachtige groene ogen en ik geloof haar, sterker nog, al had ze me wijs gemaakt dat het hier om de Spaceshuttle ging waarmee we zo dadelijk op weg zouden gaan naar Zon, Maan of Zalk, ik had haar geloofd en afscheid genomen van de fotograaf.

10.35 uur: We taxiën naar baan 2.7 en voeren een laatste controle uit, er worden geen onregelmatigheden geconstateerd en ‘we maken de pleiterik’, om maar eens een vakterm te bezigen. Luidruchtig knettert de kist richting horizon en plotseling verlaten we Moeder Aarde en klimmen naar een hoogte van 500 meter. Wanneer Edith het toestel recht trekt realiseer ik me weer welk een intens gevoel het is om de sensatie van het vliegen te ervaren. Edith beveelt mij het stuur ter hand te nemen en op haar aanwijzingen voer ik op weinig elegante maar daarom niet minder doeltreffende wijze manoeuvres uit die Charles Lindbergh, indien hij nog zou leven, de haren te berge zouden doen rijzen. Maar daarom niet getreurd, ik geniet er met volle ‘Teuge’ van. Gaaf, te gek, swingend, waanzinnig, puberale superlatieven schieten tekort:ik trek aan het stuur en we schieten omhoog, ik geef een spontane ruk naar links en omhoog kijkend ontwaar ik slechts de leegte waar men normaliter in Nederland een wolkenpak zou verwachten. Toch houd ik angstvallig de handjes van frêle Edith in het oog, immers zij heeft mijn leven in haar handjes, een even dramatische als realistische constatering. Tot mijn spijt wordt er geen looping of buiklanding met desastreuze gevolgen uitgevoerd maar een kniesoor die daar op let, wie uiteindelijk is het gegund om proefondervindelijk kennis te maken met het besturen van een Cessna 172 PH-JBH.

11.00 uur: Ik heb de kist zonder noemenswaardige problemen aan de grond gezet…en uit Edith’s mond verneem ik dat ik cum laude geslaagd ben en dat het felbegeerde certificaat op mij ligt te wachten. Ik laat mijn emotie de vrije loop en barst in vreugdetranen uit……